Με κοινό παρονομαστή το μεράκι, τη θέληση και την όρεξη να επιστρέψει η ομάδα του χωριού μας στους αγωνιστικούς χώρους, ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι ο σχεδιασμός του σωματείου. Νέα παιδιά αποφασίσαμε να πάρουμε τα ηνία του Σωματείου, έχοντας στο πλευρό μας την αμέριστη συμπαράσταση παλιότερων παραγόντων.
Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έπρεπε να βρεθούν λύσεις σε νευραλγικά ζητήματα, όπως η αναζήτηση νέων παιχτών, η εύρεση χορηγών για την καινούρια εμφάνιση της ομάδας, η χρηματοδότηση του σωματείου, ο χώρος διεξαγωγής των προπονήσεων, η εύρεση προπονητή, η αγορά ποδοσφαιρικού υλικού, η αναζήτηση ποδοσφαιρικής στέγης για την περίοδο 2013-2014 κ.α.
Όλα τα παραπάνω - και πολλά ακόμη - δεν ήταν εύκολα να γίνουν μέσα σε δύο μήνες. Και μάλιστα για μία ομάδα που στο ενεργητικό της δεν είχε τίποτα, ούτε ένα ευρώ στο ταμείο της, ούτε μία ποδοσφαιρική μπάλα, ούτε καν ποδοσφαιρικές κάλτσες...
Και ενώ αντιμετωπίσαμε επάξια τα αρχικά προβλήματα, στην συνέχεια παρουσιάστηκαν και άλλα, τα οποίο ποτέ δε περιμέναμε να συναντήσουμε. Λόγω απειρίας μερικές φορές δεν μπορέσαμε να τα διαχειριστούμε με την ανάλογη ψυχραιμία, αμαυρώνοντας άθελά μας την εικόνα μας. Μάθαμε, όμως, σιγά-σιγά από τα λάθη μας και βελτιωθήκαμε. Κι έτσι, προσπαθούσαμε διαρκώς και με κάθε τρόπο να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου...
Υπήρξαν καλές και κακές στιγμές... Υπήρξαν τραυματισμοί, μάλιστα μερικοί από αυτούς σοβαροί…. Υπήρξαν στιγμές που τα βάλαμε με τους διαιτητές, την τύχη μας, την αστοχία μας, την αδυναμία μας, την ανικανότητα μας... Άλλες, που τα βάλαμε ακόμα και με την ίδια την ώρα... Ναι, καλά διαβάσατε, με την ώρα! Γιατί είναι δύσκολο να αγωνίζεσαι πρωινές ώρες (10:00 & 11:00) στους 6 από τους 18 αγώνες του πρωταθλήματος.
Αφιερώσαμε χρόνο και χρήματα, παρατήσαμε δουλείες και διασκέδαση γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι για να παίζεις ποδόσφαιρο 90’ την Κυριακή, πρέπει να τρέξεις και να... «τρέξεις» τα τριπλάσια μέσα στην εβδομάδα!
Ακόμα, στεναχωρηθήκαμε, αγανακτήσαμε, χαρήκαμε, γελάσαμε, είπαμε δυο κουβέντες παραπάνω... Ποτέ, όμως, δεν τσακωθήκαμε. Για εμάς η χρονιά ήταν απόλυτα επιτυχημένη. Ακόμα και αν βγήκαμε προτελευταίοι, ακόμα και αν κατακτήσαμε μόλις 11 βαθμούς (και ο πίνακας γράφει 5!), ακόμα και αν χάσαμε με μεγάλη διαφορά τερμάτων σε κάποια παιχνίδια...
Η χρονιά για εμάς ήταν πετυχημένη γιατί καταφέραμε να αναγεννήσουμε τον Π.Α.Ο. Κοκκινόραχης και να τον «στήσουμε» από το μηδέν, αξιόμαχο κι ετοιμοπόλεμο! Καταφέραμε να δημιουργήσαμε μια ομάδα παλιάς νοοτροπίας, την ομάδα της παρέας, την ομάδα που στο ενεργητικό της έχει παιδιά απ’ το χωριό.
Ελπίζουμε του χρόνου να είμαστε όλοι καλά, ελπίζουμε να κρατήσουμε την ίδια νοοτροπία, ελπίζουμε να βρούμε τους απαραίτητους πόρους ώστε να «βγάλουμε» τη χρονιά, ελπίζουμε να παίξουμε επιτέλους στο δικό μας γήπεδο, έτσι ώστε να μπορούμε και εμείς να «κατεβάσουμε» την ομάδα με μεγαλύτερη ευκολία...
Κλείνοντας, αξίζει να ευχαριστήσουμε όσους αγωνίστηκαν μαζί μας, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων... Κι όσους με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο πήραν μέρος σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια.
